چکیده
ارزیابی صلاحیت بالینی در نقشهای حرفه ای به ویژه موقعیت های بسیر مهم می تواند حرفه ی پرستاری را بهبود بخشد. این پژوهش کیفی به هدف تعیین روند کسب صلاحیت بالینی توسط پرستاران در بافت فرهنگیشان و در سیستم ارائه ی مراقبتهای بهداشتی در ایران انجام شده است. این مطالعه با استفاده از روش تئوری زمینه ای، در دانشگاهها و بیمارستانهای تهران انجام شده است. پرستاران شامل مدیران پرستار، دانشجویان، شاغلان و اعضای سازمان پرستاری ایران می گردند. جمع آوری داده های شبیه سازی و آنالیز آنها با استفاده از انجام مصاحبه با شرکت کنندگان انجام شده است. سه مقوله در این راستا بوجود می آید: الف) ویژگی های فردی مانند انسان دوستی، وجدان قوی، متوجه بودن، مسئولیت پذیری، متعهد بودن و احترام به خود و دیگران؛ ب) محیط مراقبت ودرمان، ار جمله سیستم های مدیریتی مناسب، ارائه ی خدمات آموزشی، قوانین کار و اشتغال و مکانیسم های کنترلی، تجهیزات مناسب و کافی؛ و ج) ارائه ی شیوه های کاری پرحاصل از جمله عشق و حرفه، تفکر انتقادی، دانش پرستاری، و تخصص حرفه ای. اخلاق حرفه ای به عنوان متغیر اصلی به حساب می آید که مفاهیمی نظیر تعهد، مسئولیت پذیری و پاسخگویی را دربرمی گیرد. اخلاق حرفه ای صلاحیت بالینی را تضمین می کند و منجر به استفاده از دانش و مهارت های تخصصی توسط پرستاران می گردد. نتایج بدست آمده می توانند برای شکل دهی اساس راهنمای روند کسب صلاحیت بالینی توسط پرستاران و با استفاده از فرایندی نظام مند مورد استفاده قرار گیرد
1-مقدمه
صلاحیت به عنوان رفتار یا مجموعه ای از رفتارها تعریف می شود که تسلط بر کار را نشان می دهد و می تواند برای تعیین استانداردهای کار، فرمول بندی استراتژی ها جهت تعریف افراد و تیم ها، شکل دهی قدرت و مسئولیت و توسعه ی تصمیم گیری استفاده شود. علاقه ی پرستاران به ماهیت و کسب تجربه از آنجایی آغاز شد که مدل دریفوس مبتنی بر تجربه ی پرستار بالینی به کار گرفته شد. بِنِر نشان داد که پرستاران در کار مراقبتهای بالینی پنج سطح صلاحیتی دارند. این سطوح عبارتند از مبتدی، مبتدی پیشرفته، لایق و سررشته دار، ماهر و متخصص. نظریه پردازان معتقدند که درک فرآیند کسب صلاحیت بالینی و استفاده از نتایج آن برای توسعه ی حرفه، تغییر توصیف شغل، اشتغال و ترویج آموزش کارآمد و مؤثر به کار می آید. علاوه بر این، این مورد می تواند برای برنامه های توسعه حرفه ای، ارائه اطلاعات مورد نیاز برای گروه ها و سازمان ها، طراحی و توسعه استاندارد، گسترش مرزهای شغلی- حرفه ای، و بدست آوردن یک قدرت خاص و هدفمند جهت توسعه ی این حرفه و ارتقای شغل مورد استفاده قرار گیرد. در ایران رشد سریع جمعیت و تشدید مشکلات اقتصادی و افزایش میزان تقاضا برای خدمات بهداشتی، استفاده ی بهینه از امکانات و منابع را الزامی ساخته و این امر در سالهای اخیر منجر به تمرکز زدایی و خصوصی سازی سیستم مراقبت های بهداشتی توسط دولت شده است. در همین حال، بخش بهداشتی از وقتی توصیه شده نیروی کار پرستاری به استانداردهای حرفه ای برسند و توسعه ی حرفه ای، رضایت شغلی و بهبود کیفیت مراقبت های پرستاری داشته باشند با چالش های قابل توجه ای مواجه شده است...
میتوانید از لینک ابتدای صفحه، مقاله انگلیسی را رایگان دانلود فرموده و چکیده انگلیسی و سایر بخش های مقاله را مشاهده فرمایید