چکیده

در توسعه جنین های آمنیوتی (amniote)، اولین EMT (مرحله گذار پوششی (اپی تلیال) تا میان آگنه ای (مزانشیمال)) در مرحله شکل گیری گاسترولا (gastrula) رخ می دهد، زمانی که زیرمجموعه ای از سلول های اپی بلاست به سمت streak ابتدایی حرکت می کند و EMT را پشت سر می گذارد (تجربه می کند) که مزودرم و اندودرم را تولید کند و آن را درونی سازد. ما نشان می دهیم که در جنین جوجه (chick)، این تصمیم مبنی بر درونی سازی، بوسیله مهار رونویسی متقابل فاکتور های Snail2 و Sox3، واسطه قرار می گیرد. ما همچنین نشان دادیم که ارتباط میان Sox3 و Snail در جنین موش و سلول های سرطانی انسان حفظ می شود. در جنین، ورود سلول های دارای بیان آشکار Snail به streak ابتدایی، در حالی که سلول های مثبت Sox3 که قادر به ورود نیستند، ایجاد مشتقات اکتودرمی را تضمین می کند. بنابراین، تقسیم جنین اولیه به دو محدوده اصلی، محدوده اکتودرمی و محدوده مزاندودرمی، توسط تغییرات در رفتار سلولی است که به واسطه رابطه آنتاگونیستیک میان Sox3 و فاکتور های رونویسی Snail تنظیم می شود.

فهرست مطالب

1-مقدمه

2-نتایج

1-2-Snail2 لایه لایه شدن سلولی اکتوپیک را در اکتودرم گاسترولای اولیه جوجه القا می کند

2-2-دامنه های بیان  Snail2و  Sox3 مجموعه سلول های جنینی وارد شونده را در مقابل انواع غیر وارد شونده تعیین می کند

3-2- snail2 و Sox3 دارای اثر متقابل مهاری هستند

4-2- snail2 نشانگر های اکتودرمی را بدون تحریک fate مزودرمی مهار می کند

5-2-حفظ شدگی رابطه آنتاگونیستیک Snail2 / Sox3در جنین های موش

6-2-حفظ شدگی رابطه آنتاگونیستیک Snail2 / Sox3در سلول های سرطانی انسان

3-بحث

4-روش های تجربی

1- مقدمه

شکل گیری جنین اولیه شامل تبدیل تک لایه سلول اکتودرمی (اپی بلاست) به یک ساختار چند لایه ای است. این فرایند زیستی پیچیده در مرحله شکل گیری گاسترولا (gastrula) آغاز می شود، یعنی زمانی که زیرمجموعه ای از سلول های اپی بلاست به درون جنین حرکت می کند تا به مزودرم و اندودرم تبدیل شود (Stern, 2004). در آمنیوت ها، شکل گیری گاسترولا (gastrula) در جایی که سیگنال دهی Nodal به قوی ترین حالت وجود دارد رخ می دهد (Brennan et al., 2001; Bertocchini and Stern, 2002). ابتدائا، در جنین جوجه، سلول ها در بخش پسین (عقبی) در طول intercalation سلول اپی تلیال تجمع می کنند (Voiculescu et al., 2007) یعنی در منطقه ای که اکنون عاری از هایپوبلاست است، لایه زیرینی که سیگنال دهی Nodal را مانع می شود (Bertocchini and Stern, 2002 ). این تجمع باعث شکل گیری ساختار خطی میانه ای موسوم به streak ابتدایی می شود، که از آن سلول های مزاندودرمی فرضی بر اساس تجربه کردن یک EMT (گذار اپی تلیال تا مزانشیمال) وارد می شوند. EMT یک تغییر ناگهانی در ریخت شناسی و رفتار سلول را شامل می شود که به سلول ها اجازه می دهد که لایه نازک (lamina) قاعده ای را بشکنند، درونی سازی کنند و مهاجرت به سمت اهداف و مقاصد خود را آغاز کند (Harrisson et al., 1991; Acloque et al., 2009 ). سلول هایی که در اپی بلاست باقی می مانند خصوصیت اپی تلیال خود را حفظ می کنند و عاملی برای ایجاد مشتقات اکتودرمی، موسوم به اپیدرم، پلاکود های اکتودرمی و سیستم عصبی مرکزی (CNS) پیشین خواهند بود (Fraser and Stern, 2004). در واقع، اکثر CNS از طریق زیر مجموعه ای از سلول های غیر وارد شونده که بعدا به عنوان اشکال ابتدایی عصبی تخصیص یافته اند، گسترش می یابند. بنابراین، نه تنها تشخیص این فاکتور ها که باعث ورود سلول به مرحله شکل گیری گاسترولا (gastrula) می شوند حیاتی است، بلکه تشخیص سلول هایی که از این امر پیشگیری می کنند نیز دارای اهمیت زیادی است، زیرا محفوظ ماندن از تجربه کردن EMT برای تضمین ایجاد مشتقات اکتودرمی ضروری است....