چکیده
پیشزمینه و اهداف: گیرندة فاکتور رشد اپیدرمی (EGFR) در چندین نوع سرطان مختلف بعنوان مولکول هدف، در درمان بر پایة آنتیبادی مشخص شده است. در این مطالعه، هدف ما آنالیز ارتباط بین بیان زیاد EGFR و زندهمانی پس عملکردی در بیماران مبتلا به سرطان روده میباشد.
روشها: یک آنالیز مروری با جستجو در PubMed، آزمایشگاه Cochrane، EMBASE، و پایگاه دادهای sciencedirect بین سالهای 1960 تا ژوئن 2012 انجام گرفت. داده ها از مطالعات مقایس های بیماران مبتلا به سرطان روده که بیان EGFR در آنها بالاست با آنهایی که سطح بیان در آنها پایین است، بدست آمد. نسبت خطر کلی بدست آمده (HRs) و فاصله اطمینان %95 (CIs) محاسبه گردید.
نتایج: چهار مطالعه شامل 815 بیمار مبتلا به سرطان روده بزرگ مورد بررسی قرار گرفتند. در مقایسه با بیمارانی با بیان کم EGFR، HR زنده مانی پس عملکردی برای بیماران با بیان EGFR زیاد حدود 34/2 (%95 CI: 99/2-83/1) بوده که بطور معنی داری زنده مانی ضعیفتری را پیشگویی میکند.
بحث: بیان بالای EGFR ممکن است زندهمانی اندک بیماران با سرطان رودة بزرگ را درپی داشته باشد.
میتوانید از لینک ابتدای صفحه، مقاله انگلیسی را رایگان دانلود فرموده و چکیده انگلیسی و سایر بخش های مقاله را مشاهده فرمایید.