چکیده

مسئله در مدار قرار گرفتن واحدها یک روش تصمیم گیری بسیارپیچیده به دلیل وجود چندین قید که نباید از حدود خود تجاوز کنند و در عین حال جواب بهینه یا نزدیکترین جواب را به دست دهند، می باشد. در این مقاله درباره کاربرد الگوریتم ژنتیک برای محاسبه کوتاه مدت با به کار گرفتن واحدهای حرارتی در تولید توان بحث شده است. هدف از به کارگیری بهینه، محاسبه حالت روشن و خاموش بودن واحدها برای تغذیه بار و رزرو چرخان مورد نیاز در هر دوره زمانی می باشد با این هدف که هزینه کلی تولید حداقل شده و قیود بهره برداری نیز ارضا گردند. در این مقاله شدنی بودن استفاده از الگوریتم ژنتیک بررسی شده و نتایج اولیه در محاسبه نزدیکترین نقطه بهینه اجرایی واحدهای حرارتی در شبکه مورد مطالعه گزارش شده است.