عنوان ترجمه شده مقاله: هورمونهای تیروئیدی در رشد جنین و بلوغ پیش از زایمان

The thyroid hormones, thyroxine (T4) and triiodothyronine (T3), are essential for normal growth and development of the fetus. Their bioavailability in utero depends on development of the fetal hypothalamic-pituitary-thyroid gland axis and the abundance of thyroid hormone transporters and deiodinases that influence tissue levels of bioactive hormone. Fetal T4 and T3 concentrations are also affected by gestational age, nutritional and endocrine conditions in utero, and placental permeability to maternal thyroid hormones, which varies among species with placental morphology. Thyroid hormones are required for the general accretion of fetal mass and to trigger discrete developmental events in the fetal brain and somatic tissues from early in gestation. They also promote terminal differentiation of fetal tissues closer to term and are important in mediating the prepartum maturational effects of the glucocorticoids that ensure neonatal viability. Thyroid hormones act directly through anabolic effects on fetal metabolism and the stimulation of fetal oxygen consumption. They also act indirectly by controlling the bioavailability and effectiveness of other hormones and growth factors that influence fetal development such as the catecholamines and insulin-like growth factors (IGFs). By regulating tissue accretion and differentiation near term, fetal thyroid hormones ensure activation of physiological processes essential for survival at birth such as pulmonary gas exchange, thermogenesis, hepatic glucogenesis, and cardiac adaptations. This review examines the developmental control of fetal T4 and T3 bioavailability and discusses the role of these hormones in fetal growth and development with particular emphasis on maturation of somatic tissues critical for survival immediately at birth 

هورمون تیروئیدی، تیروکسین (T4) و تریودوتیرونین (T3)، برای رشد و توسعه طبیعی جنین ضروری هستند. فراهمی زیستی آنها در دوران جنینی بستگی به توسعه محور غده هیپوتالاموس-هیپوفیز-تیروئید جنین  و فراوانی انتقال دهنده های هورمون تیروئید و دیودیناز هایی دارد که بر سطح بافت هورمون زیست فعال، تاثیر می گذارند. غلظت T4 و T3 جنینی همچنین با سن حاملگی، تغذیه و بیماری های اندوکرین در رحم مادر، و نفوذ پذیری جفت به هورمون های تیروئید مادر، که در میان گونه های با مورفولوژی جفت تغییر می کند، تحت تاثیر قرار می گیرد. هورمونهای تیروئید برای افزایش رشد توده جنین آغاز وقایع توسعه مجزا در مغز و بافت های سوماتیک جنین از اوایل بارداری مورد نیازند. آنها همچنین تمایز نهایی بافت های جنینی را ترویج می دهند و در میانجی گری اثرات بلوغ پیش از زایمان گلوکوکورتیکوئیدها که از زنده ماندن نوزادان اطمینان می دهند، اهمیت دارند. هورمونهای تیروئید به طور مستقیم از طریق اثرات آنابولیک روی متابولیسم جنین و تحریک مصرف اکسیژن جنین، عمل می کنند. آنها همچنین به طور غیر مستقیم با کنترل فراهمی زیستی و تاثیر  سایر هورمون ها و عوامل رشدی که بر رشد جنین تاثیر می گذارند، مانند کاتکول آمین ها و فاکتورهای رشد شبه انسولین (IGFs)، عمل می کنند. با تنظیم رشد پیوسته بافت وتمایز، هورمون های تیروئیدی جنین از فعال شدن فرآیندهای فیزیولوژیکی ضروری برای بقا در هنگام تولد، مانند تبادل گاز ریوی، گرمازایی، گلوکوژنز کبدی، و سازگاری قلبی، اطمینان حاصل می کنند. این مقاله به بررسی کنترل توسعه  فراهمی زیستی T3 و T4 جنین می پردازد و در مورد نقش این هورمون ها در رشد و توسعه جنین با تاکید خاص بر بلوغ بافت های سوماتیک مهم برای بقای بلافاصله پس از تولد، بحث می کند.

1-مقدمه

هورمون های تیروئیدی، تیروکسین (T4) و تریودوتیرونین (T3)، از اوایل بارداری در گردش خون جنینی قابل تشخیص هستند و دارای  اثرات توسعه، متابولیسمی، و بلوغ در جنین در همه گونه های مورد مطالعه تا به روز از جمله نوزادان انسان، هستند. فراهمی زیستی آنها در پلاسما و بافت های جنین تنظیم شده و همچنین با گونه، سن حاملگی، در دسترس بودن مواد مغذی و اکسیژن، و محیط اندوکرین در دوران جنینی  تغییر می کند (Fowden & Forhead 2009, 2013). کمبود هورمون های تیروئید در طول رشد داخل رحمی باعث اختلال در رشد جنین شده و باعث انطباق آن با زندگی خارج رحمی می شود (Fowden et al. 1998, Hillman et al. 2012, Sferruzzi-Perri et al. 2013). در مقابل، القا جنینی هورمون های تیروئید می تواند تمایز بافت و فعال سازی بسیاری از فرایندهای فیزیولوژیک را که دارای عملکرد کمی و یا بدون عملکرد قبل از تولد هستند اما برای بقای نوزاد ضروری اند، ترویج کند...