چکیده

چون ارتباط درون‌سازمانی و رهبری دو عامل کلیدی در تحقق اهداف سازمانی هستند، عوامل تعیین‌کننده کلیدی بوده و از نظر موفقیت و بازدهی کنونی سازمان و موقعیت آینده‌اش اهمیتی حیاتی دارند. تحقیق حاضر که از طریق رویکردی تعاملی به بررسی ارتباط درون‌سازمانی و رهبری می‌پردازد، تعامل موجود را از هم دیدگاه رهبری و هم از دیدگاه ارتباط درون‌سازمانی ارزیابی کرده و تلاش می‌کند تا جهت، نوع و سطح تأثیرگذاری ارتباط درون‌سازمانی و رهبری را بر یکدیگر نشان دهد. در این مفهوم، در حالیکه رهبر در رأس سازمان در جایگاهی قرار دارد که بر سیستم ارتباطی سازمان به واسطه تصمیمات اتخاذی اثر مثبت یا منفی می‌گذارد، رفتارهایش نیز در معرض دید خواهد بود. هم‌چنین، سیستم ارتباطی سازمان در ارزیابی‌هایی که درمورد رهبر صورت می‌گیرد و علاوه براین، رهبری‌اش در ارزیابی موفقیت یا شکستش جایگاهی تعیین‌کننده دارند. از این رو، تأکید بر این است که رهبر به ارتباط درون‌سازمانی توجه داشته باشد.

1-مقدمه

سازمان‌ها مؤسساتی اجتماعی هستند که وظیفه مهمی در حفظ و تسهیل زندگی اجتماعی ایفا می‌کنند. آن‌ها براساس زمینه‌ای که در آن فعالیت دارند، در زندگی اجتماعی مشارکت می‌کنند. سازمان‌ها صرف‌نظر از اینکه در چه زمینه‌ای فعالیت کنند، برای عمل به وظایف کنونی‌شان، باید فعالیت سالمی داشته باشد و جهت داشتن یک فعالیت سالم، باید سیستم ارتباطی و مدیریتی خوبی در آن پایه‌گذاری کند. این الزام موردبحث به پدیده ارتباط درون‌سازمانی و رهبری منتج می‌شود. حقیقت امر این است که فرآیند ارتباط ثابتی میان افراد درون سازمان وجود دارد که همانند جسمی زنده عمل می‌کند. با این حال، این تعامل باید تا جایی موفقیت‌آمیز باشد که در اهداف سازمان سهمی داشته باشد، به پیشرفت افراد کمک کند و در کل مفید باشد. تعاملاتی که نتایجشان مفید نیست که نه سبب پیشرفت و هدایت زیردستان شده، نه اطلاعاتی را در اختیار افراد ارشد سازمان گذاشته و نه براساس اعتماد مشترک بنا می‌شوند، روابطی بی‌هدف و بی‌فایده باقی خواهند ماند...