چکیده

ابزارهای نقطه کوانتومی InAs/GaAs این توان بالقوه را دارند که فناوری پیشتاز برای آشکارسازی و گسیل مادون قرمز باشند که برای بسیاری از کاربردهای نظامی و داخلی ضروری است. حاصل استفاده از آشکارسازهای نوری مادون قرمز نقطه کوانتومی دماهای کار بالاتر، جریان تاریک کمتر و تنظیم‌پذیری طول موج بیشتر است. آن‌ها همچنین امکان آشکارسازی لامپ‌های التهابی معمول را می‌دهند. همچنین انتظار می‌رود که نقاط کوانتومی دمای کار بیشتر و همچنین جریان آستانه پایین‌تر  و پهنای باند مدولاسیون بالاتری را نتیجه دهند. پس از یک مرور کوتاه بر تاریخچه آشکارسازی و انتشار مادون قرمز، ویژگی‌های اپتیکی و الکتریکی نقاط کوانتومی خودسامانی که توسط اپیتکسی پرتو مولکولی رشد یافته‌اند مورد بحث قرار می‌گیرد و سپس در ادامه نتایج آشکارسازها و گسیلنده‌های نقطه کوانتومی که توسط دانشگاه میشیگان، ان آربر توسعه داده شده‌اند، ارائه می‌شود.

1-مقدمه

دویست سال از سال 1800 که در آن سر ویلیام هرشل باری اولین بار نور مادون قرمز را کشف کرد، می‌گذرد. از آن زمان، آشکارسازی و گسیل مادون قرمز به سنگ بنای عصر فناوری بدل شده است. نور مادون قرمز بسیار جذاب  است زیرا این اجازه را می‌دهد که زمانی که نور مرئی اجازه دیدن نمی‌دهد، بتوان دید. این چیزی که «دید در شب» نامیده می‌شود، به دلیل به نمایش در آمدن، تصویربرداری مادون قرمز در فرهنگ عمومی بسیار آشنا است، به ویژه در فیلم‌های علمی تخیلی. با این وجود، آشکارسازها و گسیلنده‌های مادون قرمز برای سایر کاربردها حیاتی است. آشکارسازهای مادون قرمز برای هدف‌گیری و ردیابی نظامی، اعمال قانون، تشخیص پزشکی، علوم فضایی و حتی هنر ضروری هستند. در مورد گسیلنده‌ها، تقاضای روزافزونی برای منابع مادون قرمز برای طیف‌سنجی نوری مادون قرمز، نظارت بر گونه‌ها و آلاینده‌های شیمیایی، ارتباطه جوی نقطه به نقطه، کنترل از راه دور، ارتباطات فیبر نوری و رادارهای نوری وجود دارد....