Purpose– Although the importance of human capital (HC) in firm value creation is firmly established in the literature, the level of emphasis placed on human capital disclosure (HCD) by preparers of financial statements and sell‐side analysts is minimal. The purpose of this paper is to address this dilemma by critically analysing the conceptualisation of HC in disclosure literature and introduce a more suitable explanation

Design/methodology/approach– The paper begins by reviewing the literature on intellectual capital disclosure (ICD) to examine the level of HCD in various company media and the use of such information by the capital market. It then critically analyses the conceptualisation of HC in those studies with a view to forming an opinion about the adequacy of that conceptualisation. Then the resource‐based view is justified as providing a more appropriate conceptualisation of HC to meet demands of the capital market

Findings– Substantial ICD literature conceptualises HC using HC theory as a collection of knowledge and competences possessed by employees individually and collectively in firms. This has resulted in HC disclosure scores being considerably low compared to external and internal capital disclosure and does not portray HC in a way that is useful to the capital market. A resource‐based perspective enables HC to be depicted in a way that closely resembles the value creation potential of firms' employees

Practical implications– Guidance is provided for future HCD and ICD studies to operationalise HC and to reflect its value creation potential by encompassing not only the firm specific stock of knowledge and capabilities of employees, but also the strategic HC management practices. Thus the corporate culture and the idiosyncratic systems and practices of the firm which are in place are enabled in to reaping the benefits of these

Originality/value– ICD literature portrays HC as the least important intellectual capital subcategory. However, anecdotal evidence suggests otherwise. This study is the first attempt to clarify and provide an explanation to this dilemma

چكيده

هدف: هر چند اهميت سرمايه ‌ي انساني (HC) در خلق ارزش براي شركت قوياً در ادبيات و نوشته‌ ها (گذشته) ثابت شده است، اما ميزان تأكيدي كه توسط تهيه‌ كنندگان صورتهاي مالي و تجزيه و تحليل‌ كنندگان بخش فروش بر روي تبیین سرمايه‌ ي انساني (HCD) صورت مي ‌گيرد، ناچيز است. هدف اين مقاله بررسي اين وضعيت دشوار و تنگنا به وسيله‌ ي تحليل موشكافانه ‌ي مفهوم ‌سازي HC در ادبياتي آشكار و ارائه‌ ي توضيحي مناسب ‌تر مي ‌باشد.

طرح/روش‌شناسي/رهيافت: اين تحقيق (مقاله) با مروري بر ادبيات مربوط به تبیین سرمايه ‌ي فكري (ICD) به منظور بررسي سطح HCD در شركتهاي متوسط گوناگون و استفاده از اين اطلاعات در بازار سرمايه آغاز مي ‌گردد. سپس به طور موشكافانه مفهوم‌ سازي HC را در آن مطالعات و با نگاهي به شكل ‌گيري عقيده درباره‌ ي كفايت مفهوم‌ سازي تجزيه و تحليل مي‌ كنيم. پس از آن يك ديدگاه مبتني بر منابع را به عنوان ارائه ‌كننده ‌ي مفهوم ‌سازي مناسب‌تر از HC و براي برآوردن تقاضاهاي بازار سرمايه انتخاب مي‌ شود.

يافته ‌ها: ادبيات زيادي در ارتباط با ICD با استفاده از تئوري HC، (سرمايه‌ي انساني) به عنوان مجموعه دانش و شايستگيهايي كه به وسیله كاركنان داخل شرکت به طور فردي و جمعي تسخیر شده، HC را مفهوم ‌سازي مي ‌كنند. اين امر موجب شده است تا نمرات تبیین سرمايه ‌ي انساني در مقايسه با تبیین سرمايه ‌ي داخلي و خارجي به طور قابل ملاحظه ‌اي پايين باشد و HC را به نحوي به تصوير نمي ‌كشد كه براي بازار سرمايه مفيد فايده واقع شود. يك ديدگاه مبتني بر منابع امكان پيش‌ بيني سرمايه ‌ي انساني را به نحوي مي‌ ديد كه به شدت شبيه پتانسيل خلق ارزش از سوي كاركنان شركت مي ‌گردد.

توصيه‌ هاي عملي: (در اين مقاله) رهنمودهايي براي مطالعات آتي درباره ‌ي HCD و ICD ارائه مي ‌شود تا سرمايه‌ي انساني را عملياتي كنند و پتانسيل خلق ارزش آن را نه تنها با گنجاندن سهم خاص شركت از توانمندي‌ ها و دانش كاركنان بلكه با بهره‌ گيري از فعاليتهاي مديريت استراتژيك HC منعكس سازند. بنابراين فرهنگ سازماني و نظام ‌هاي خاص (غيرمتعارف) و اعمال درست شركت به كسب منافع اين موارد ( HCوICD) قادر خواهند بود.

خلاقيت/ارزش: ادبيات مربوط به ICD، سرمايه‌ ي انساني را به عنوان كم ‌اهميت ‌ترين طبقه ‌ي سرمايه‌ ي فكري به تصوير مي ‌كشند. با اين همه شواهد نامعتبر چيز ديگري را پيشنهاد مي ‌كنند. اين تحقيق اولين تلاش براي شفاف‌ سازي و ارائه‌ ي توضيحي به اين دوگانگي مي ‌باشد.

1-مقدمه

با ظهور اقتصاد نوين، محركهاي ارزش سازماني را از سمت داراييهاي ملموس به داراييهاي ناملموس تغيير جهت داده ‌اند. ادبيات حسابداري اين دسته محركهاي مربوط به ارزشهاي ناملموس را به سرمايه‌ ي فكري (IC) شناسايي مي ‌كنند و سرمايه‌ ي انساني (HC) كه عنصر مهمي از IC است، در اقتصاد نوين و به ويژه در شركتهايي با دانشهاي خاص خلق ارزش را تحريك مي ‌كند...