چکیده
پرکننده های معدنی که به صورت گرماگیر تجزیه می شوند از جمله هیدروکسید آلومینیوم یا منیزیم ، کربنات منیزیوم ، یا ترکیبات هیدروکسید و کربنات منیزیم/کلسیم مانند مخلوط های طبیعی هونتیت و هیدرومگنزیت، به عنوان مواد مقاومت به آتش زیست سازگار و پایدار بسیار مورد تقاضا هستند. به کارگیری این مواد نسبت به مواد مقاوم به آتش هالوژنی که جایگزینش شده اند، دشوارتر است زیرا مد فعالیت آنها پیچیده تر است و در پلیمرهای مختلف، اثر یکسانی ندارند. علاوه بر اینکه حضور این مواد (تا سطح 70%) میزان ماده قابل اشتعال را کاهش میدهد، سه اثر مقاومت به آتش قابل سنجش دیگر نیز دارد: جذب گرما از طریق تجزیه گرماگیر؛ افزایش ظرفیت گرمایی باقیمانده پلیمری؛ افزایش ظرفیت گرمایی فاز گازی از طریق حضور آب یا دیاکسید کربن. این سه عامل برای هشت پرکننده معدنی مقاوم به آتش معمول شناسایی شدهاند و اثر آنها در آزمون های آتش استاندارد مانند LOI، UL94 و گرماسنج مخروطی مورد بحث و بررسی قرار می گیرد. با کمیتسنجی این عوامل قابل براورد، آثار دقیقتری که ممکن است از نظر مغفول مانده باشند نیز قابل شناسایی هستند.
-1مقدمه
1 – 1 مواد مقاوم در برابر آتش و اشتعال پذیری
کاربرد گسترده پلیمرهای مصنوعی، اشتعالپذیری خانه، محیط کاری و حرکتی ما را افزایش داده است. این امر منجر به کاربرد گسترده انواع مختلف مواد مقاوم در برابر آتش شده است تا این اشتعال پذیری محدود شود. در سال 2008، مصرف جهانی مواد مقاوم به آتش 4.1 میلیارد دلار تخمین زده شد که تا سال 2014 رشد 7% داشته و به 6.1 میلیارد دلار خواهد رسید [1]. مواد مقاوم به آتش اولیه، مبتنی بر هالوژن ها بودند. این مواد که به مواد مقاوم به آتش معروف هستند، در فاز گازی عمل می کنند و رادیکال های آزاد پرانرژی مسئول انتشار شعله را با گونه های پایدارتر مانند Cl- و Br- جایگزین می کنند و بنابراین شعله را خاموش می کنند…
میتوانید از لینک ابتدای صفحه، مقاله انگلیسی را رایگان دانلود فرموده و چکیده انگلیسی و سایر بخش های مقاله را مشاهده فرمایید.