Abstract

Background: Prenatal screening for chromosomal aneuploidies was initiated in the 1970s, based in maternal age. With the introduction of serum and ultrasound biomarkers, new screening methodologies, with higher detection rates and lower false-positive rates, were implemented. More recently, cell-free fetal DNA testing was presented as a non-invasive test that uses maternal plasma to obtain fetal DNA in order to search for fetal aneuploidies or other chromosomal imbalances. Methodology: Searches of PubMed were performed, being restricted to English-language publications and to humans. The search period was from January 2010 to July 2016. A total of 3416 citations were examined by title and abstract, 159 were analyzed integrally and a backward search of relevant studies led to the analyses of an additional 67 articles. Results: When compared to other prenatal screening methods of common aneuploidies, cell-free fetal DNA testing has the best performance. However, its high cost and failure rate prevent at present time its implementation as a universal prenatal aneuploidy screening. Recent inclusion of microdeletions and microduplications in the panel of chromosomal anomalies to be screened by cell-free fetal DNA testing is a matter of concern, because of the low positive predictive value for these changes, and the associated significant cumulative false-positive rate. Discussion: Cell-free fetal DNA testing represents the best screening method for common aneuploidies, and should its cost decrease, its use may be more widespread. But presently, contingent screening strategies may represent a cost-effective alternative. This review provides a current overview of this relevant theme

چکیده

پیشینه: غربالگری پیش زادی بر اساس سن مادر برای آنوپلوئیدی های کروموزومی در دهه 1970 آغاز گردید. با معرفی بیومارکرهای سرمی و سونوگرافی، روش های جدید غربالگری با نرخ تشخیص بالاتر و نرخ مثبت کاذب پایین تر پیاده سازی شدند. اخیرا، آزمایش DNA جنینی آزاد به عنوان یک آزمایش غیرتهاجمی ارائه شده است که از پلاسمای مادر برای دستیابی به DNA جنینی استفاده می کنند تا آنوپلوئیدی ها یا سایر ناهنجاری های کروموزومی را بررسی کند. روش ها: جستجو در PubMed انجام شد که محدود به مقالات انگلیسی زبان و مطالعات انسانی بود. دوره زمانی  جستجو محدود به ژانویه 2010 تا جولای 2016 بود. در مجموع عنوان و چکیده 3416 مقاله بررسی شد، 159 مقاله بطور کامل آنالیز شد و جستجوی معکوس مطالعات مربوطه به آنالیز 67 مقاله دیگر منتهی شد. نتایج: زمانی که مقایسه با سایر روش های رایج برای غربالگری آنوپلوئیدی پیش از تولد انجام گرفت، آزمایش DNA جنینی آزاد بهترین عملکرد را داشت. با این حال، در حال حاضر هزینه بالا و نرخ عدم موفقیت مانع از پیاده‌سازی آن به عنوان یک غربالگری همگانی برای شناسایی آنوپلوئیدی پیش زادی شده است. افزودن حذف‌ شدگی ها و مضاعف شدگی های کوچک به پانل آنومالی های کروموزومی برای غربالگری از طریق آزمایش DNA جنینی آزاد یک مسئله نگران کننده است زیرا ارزش اخباری مثبت پایینی برای این تغییرات وجود داشته و با افزایش قابل توجه نرخ مثبت کاذب همراه می باشد.  بحث: آزمایش DNA جنینی آزاد بهترین روش غربالگری برای آنوپلوئیدی های شایع است و اگر هزینه‌های آن کاهش یابد، ممکن است استفاده از آن گسترده تر شود. ولی در حال حاضر، استراتژیهای غربالگری مشروط ممکن است یک جایگزین مقرون به صرفه باشند. این مقاله مروری یک بررسی اجمالی از موضوعات مربوط به این زمینه را ارائه می دهد.

1-مقدمه

وجود سلول های جنینی در پلاسمای مادر اولین بار در دهه 1950شناسایی شد ولی جداسازی آن با موفقیت محدودی همراه بود ]1[. با این حال، کشف DNA جنینی آزاد در پلاسمای مادر در سال 1997 بطور کامل کاربردهای غربالگری پیش زادی غیرتهاجمی را تغییر داد ]1[. DNA آزاد موجود در پلاسما معمولا حدود 150 تا 180 جفت باز طول دارد و بخش عمده آن از سلول های آپپتوزی نشات می گیرد ]2[...