This study was intended to estimate the presence and number of individual sleep-related risk factors in a sample of diurnal car accidents and to analyze the extent to which these risk factors tended to be more represented in diurnal accidents involving only one vehicle, involving young drivers or occurring on non-urban roads. Two hundred fifty-three drivers involved in diurnal accidents were interviewed immediately after the accidents to assess their sleepiness-related personal conditions and the circumstances prior to the accident (i.e., individual sleep-related risk factors), such as poor sleep, changes in habitual sleeping patterns, prolonged wakefulness, self-reported acute sleepiness and daytime sleepiness, night-shift jobs and insomnia. A total of 12.3% of the drivers were classified as having at least one of the seven risk factors assessed in the study, supporting the general notion that drivers’ sleepiness conditions are crucial, even in diurnal driving circumstances in which they are less likely to depend on chrono-biological processes. Furthermore, consistent with the guiding hypotheses, specific sleep-related risk factors were more evident in single (vs. multiple) car accidents, among young drivers and in car accidents occurring on non-urban roads. In summary, sleep-related risk factors seemed to have a negative impact on drivers’ safety in circumstances of diurnal driving, especially when the accidents involved young individuals and occurred on non-urban roads

چکیده

این تحقیق به برآورد وجود و تعداد عوامل مرتبط با خواب آلودگی در یک نمونه از تصادفات روزانه پرداخته و همچنین به تحلیل احتمال وقوع بیشتر این عوامل ریسک در تصادفات روزانه شامل یک وسیله نقلیه، شامل رانندگان جوان یا تصادفات رخ داده در راه های غیر شهری می پردازد. با دویست و پنجاه راننده دچار تصادف پس از وقوع تصادف جهت ارزیابی شرایط خواب آلودگی آنها و شرایط پیش از وقوع تصادف (عوامل مرتبط با خواب آلودگی) مانند خواب کم، تغییر در الگوی خواب، ضعف طولانی مدت، خواب آلودگی شدید و خواب آلودگی روزانه، مشاغل شبانه و بی خوابی مصاحبه شده است. حدود %12.3 از رانندگان دارای حداقل یک عامل از هفت عامل ارزیابی شده در تحقیق بوده اند که این موضوع موجب تقویت این بحث می شود که شرایط خواب رانندگان حتی در هنگام رانندگی در روز که کمتر دچار فرآیند های تغییرات بیولوژیکی می شوند نیز حائز اهمیت می باشند. همچنین مطابق با فرضیات ارائه شده، عوامل ریسک مرتبط با خطا بیشتر در خودرو های تک (یا چند خودرو) در میان دیگر رانندگان در راه های غیر شهری رخ می دهد. به طور خلاصه، عوامل مرتبط با خواب آلودگی بر روی ایمنی راننده در شرایط رانندگی روزانه مخصوصا هنگامی که تصادف در بین افراد جوان و در راه های غیر شهری رخ می دهد، تاثیر منفی  بر جای می گذارد. 

1-مقدمه

در دهه های اخیر، چندین تحقیق اپیدمیولوژیک به این موضوع اشاره کرده اند که خواب آلودگی موجب کمک به وقوع %1 تا %20 از تصادفات خودرویی می گردند (مانند هورن و رینر، 1995؛ لزنیکی و همکاران، 1998؛ فیلیپ و همکاران، 2001). می توان این مقدار بالای وقوع را مرتبط با تفاوت های موجود در روش ها و در نمونه برداری و سختی اندازه گیری خواب آلودگی و همچنین خطا و انحراف در جمع آوری داده ها دانست (کانر و همکاران، 2001)...